تفاوت استیل بگیر و نگیر و کاربرد هر کدام
استیل ضد زنگ (استنلس استیل) به دلیل خواص منحصر به فرد خود در برابر خوردگی و زنگ‌زدگی در صنایع مختلف بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نوع استیل‌ها به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: استیل بگیر و استیل نگیر. تفاوت اصلی بین این دو نوع استیل در خواص مغناطیسی آنها و ترکیب شیمیایی‌شان است. در ادامه به توضیح تفاوت‌ها و کاربردهای هر کدام می‌پردازیم.
استیل بگیر (مغناطیسی)
استیل بگیر، که به عنوان استیل فریتی و مارتنزیتی نیز شناخته می‌شود، دارای خواص مغناطیسی است و توسط آهن‌ربا جذب می‌شود. این نوع استیل‌ها معمولاً دارای محتوای کروم بالا و نیکل پایین یا بدون نیکل هستند.
ویژگی‌های استیل بگیر:
مغناطیسی بودن: این استیل‌ها توسط آهن‌ربا جذب می‌شوند.
ترکیب شیمیایی: معمولاً دارای 10.5% تا 30% کروم و کمتر از 0.1% کربن هستند. استیل‌های فریتی همچنین حاوی مقدار کمی مولیبدن، آلومینیوم یا تیتانیوم می‌باشند.
خواص مکانیکی: دارای مقاومت خوبی در برابر خوردگی و خواص مکانیکی متوسط هستند.
کاربردها: این نوع استیل‌ها به دلیل خواص مغناطیسی و مقاومت در برابر خوردگی در صنایع مختلفی کاربرد دارند.
کاربردهای استیل بگیر:
لوازم خانگی: در ساخت اجاق گاز، یخچال و فریزر، سینک‌های ظرفشویی.
صنعت خودروسازی: در ساخت قطعات اگزوز، سیستم‌های تزریق سوخت.
صنایع ساختمانی: در ساخت نرده‌ها، درب‌ها و پنجره‌ها.
صنعت برق و الکترونیک: در ساخت موتورهای الکتریکی و ژنراتورها.
استیل نگیر (غیر مغناطیسی)
استیل نگیر، که به عنوان استیل آستنیتی شناخته می‌شود، خواص مغناطیسی ندارد و توسط آهن‌ربا جذب نمی‌شود. این نوع استیل‌ها دارای محتوای بالای کروم و نیکل هستند که باعث افزایش مقاومت در برابر خوردگی و خواص مکانیکی بهتری می‌شود.
ویژگی‌های استیل نگیر:
غیر مغناطیسی بودن: این استیل‌ها توسط آهن‌ربا جذب نمی‌شوند.
ترکیب شیمیایی: معمولاً دارای 16% تا 26% کروم و 6% تا 22% نیکل هستند. بعضی از آلیاژها حاوی مولیبدن برای افزایش مقاومت در برابر خوردگی در محیط‌های حاوی کلر و سولفور هستند.
خواص مکانیکی: دارای مقاومت بسیار بالا در برابر خوردگی، شکل‌پذیری عالی و مقاومت خوب در برابر حرارت هستند.
