انواع پروفیل
پروفیل‌ها به طور کلی به دو دسته صنعتی و ساختمانی تقسیم می‌شوند که هر یک کاربردهای خاص خود را دارند. گفته می‌شود نخستین بار در کشور آلمان و چند سال پس از جنگ جهانی دوم، نمونه‌های اولیه پروفیل ساخته شد و به مرور زمان در سایر کشورها نیز مورد استفاده قرار گرفت. امروزه پروفیل‌های ساختمانی به دلیل ویژگی‌هایی همچون استحکام و دوام بالا، در صنایع مختلفی از جمله ساختمان‌سازی، راه‌سازی و پروژه‌های عمرانی به کار می‌روند. این مقاطع فولادی در اشکال گوناگونی مانند دایره، مربع و مستطیل تولید می‌شوند. در ادامه، انواع پروفیل‌های ساختمانی را از نظر شکل، جنس و وزن بررسی خواهیم کرد.
انواع پروفیل ساختمانی
انواع پروفیل ساختمانی
پروفیل ساختمانی چیست؟
پروفیل ساختمانی به دسته‌ای از انواع پروفیل گفته می‌شود که در حوزه ساختمان سازی مورد استفاده قرار می‌گیرند. انواع مختلف پروفیل‌های ساختمانی معمولا با ضخامتی بین 2 الی 4 میلی متر تولید و به بازار عرضه می‌شوند. پروفیل‌های ساختمانی با توجه به معیارهای مشخصی مانند روش ساخت یا سطح مقطع به انواع گوناگونی تقسیم می‌شوند که در بخش‌های بعدی با آن‌ها آشنا خواهید شد. درواقع در صنایع ساختمانی کاربرد دارند پروفیل ساختمانی می‌گوییم. این مدل محصولات در ساخت درب و پنجره آلومینیومی بسیار معروف هستند. روش ساخت این مدل قوطی‌های ساختمانی متفاوت است. این روش‌های ساخت عبارت اند از: نورد گرم، نورد سرد و مرکب
نورد گرم: این محصول از شمش فولادی گرم ساخته می‌شود. محصولاتی که به این روش ساخته می‌شوند در برابر فشار بیرونی مقاومت خوبی دارند. این محصولات دوربسته هستند.
نورد سرد: در این روش دیگر مانند روش قبل با مواد مذاب نیست! در این روش ورق‌های سرد تولید شده را با استفاده از پرس و خم کردن تغییر شکل می‌دهند. پروفیل‌هایی که به این شکل تولید می‌شوند معمولا برای کارهای اصلی ساختمانی مورد استفاده قرار نمی‌گیرند؛ بلکه در کارهای سرپایی و سبک مورد استفاده هستند. کاربردهای این نوع پروفیل، در سقف و چارچوب درها است.
مرکب: در این روش پروفیل‌های تولیدشده به روش نورد سرد و نورد گرم را با هم ترکیب می‌کنند.
دسته‌بندی پروفیل‌ها از لحاظ شکل ظاهری
پروفیل‌ها از نظر شکل ظاهری انواع متفاوتی دارند که در ادامه به آن‌ها اشاره کرده و هر کدام را توضیح خواهیم داد:
بسته
دو روش برای ساخت این نوع مقاطع فولادی بسته وجود دارد. در اولین روش، ورق‌های موردنظر توسط غلتک‌نورد شکل داده می‌شوند و لبه‌های لوله‌مانند آن‌ها به هم جوش می‌خورند. روش بعدی هم تحت عنوان فرایند اکستروژن است. در این روش، قطعه‌ای با دمای بسیار بالا از جنس موردنظر، از حفره‌ای عبور داده شده و براساس شکل حفره، پروفیل بسته شکل‌دهی می‌شود.
باز
وجود گستردگی پروفیل‌ها در قسمت دهانه، آن‌ها را به پروفیل‌های باز تبدیل می‌کند. دهانه همان قسمت فاصله دو لبه از یکدیگر است. این مقاطع فولادی مقاومت بالایی در کنار قیمت و وزن پایین دارند. پروفیل زد پرلین را مثالی برای پروفیل باز می‌توان در نظر گرفت. همچنین تیر‌آهن، نبشی، میلگرد، ناودان و تسمه هم در دسته پروفیل‌های باز قرار می‌گیرند.
دسته‌بندی پروفیل‌ها از لحاظ وزن
پروفیل‌ها از نظر وزن انواع متفاوتی دارند که در ادامه به آن‌ها اشاره کرده و هر کدام را توضیح خواهیم داد:
سنگین
پروفیل‌های سنگین، در ضخامت 1.5 میلی‌متر و بیشتر هستند که خود در دو دسته ساختمانی و صنعتی تولید می‌شوند. شکل هندسی مقاطع این پروفیل‌ها، مستطیلی و مربعی است.
سبک
ضخامت این نوع از پروفیل‌ها، در بازه 0.4 تا 1.5 میلی‌متر بوده و از لحاظ ساخت در دسته نورد سرد قرار می‌گیرند. پروفیل زد پرلین هم بنا به درخواست مشتری در انواع سنگین و سبک تولید می‌شود.
